Λίγα λόγια για το χωριό μας....

Η Σκήτη ανήκει στην επαρχία Κοζάνης και στον ομόνυμο δήμο της. Απέχει από την πόλη της Κοζάνης περίπου 15 χιλιόμετρα και βρίσκεται δυτικά αυτής. Μαζί με τα χωριά Αλωνάκια, Ανθότοπο-Κηπάρι, Ξηρολίμνη και κοκκιναρά, που βρίσκονται σε ακτίνα 3 χιλιομέτρων, αποτελούν τα λεγόμενα "Καραγιάννια". Το χωριό βρίσκεται σε υψόμετρο 730 μέτρα. Το χωριό είναι προσήλιο και προφυλαγμένο από τους βόριους άνεμους. Αυτό φαίνεται και από τις πολλές αμυγδαλιές της, οι οποίες είναι πάντα φορτωμένες.

Το χωριό είναι χτισμένο σε περισσότερο από 1500 μέτρα μήκος, διότι τα σπίτια είναι διάσπαρτα. Είναι χωρισμένο σε δύο μαχαλάδες (γειτονιές) και αυτό λόγο των κλήρων (χωραφιών) που υπήρχαν ενδιάμεσα αυτών. Μετά το 2003, τα χωράφια αυτά έγιναν οικόπεδα, έτσι ώστε να οικοδομηθούν και το κενό αυτό που σχηματιζόταν, σιγά-σιγά να εξαληφθεί, όπως και γίνεται.
Η Σκήτη είναι χτισμένη έτσι ώστε να προφυλάσσεται από το βοριά.

Προς το νότο, σε απόσταση λιγότερη του 1 χιλιομέτρου, βρίσκεται το χωριό "Ξηρολίμνη". Βορειοανατολικά, σε μικρή απόσταση, βρίσκεται ο συνοικισμός "Κοκκιναράς", που με τη Σκήτη αποτελούν μια κοινότητα. Ανατολικά βρίσκεται η κοινότητα "Αλωνάκια". Δυτικά εκτείνεται το βουνό "Καϊάπασιν" και προς βορρά το λεγόμενο "Παρχάρ".

Παλαιότερα η Σκήτη, επί Οθωμανικής αυτοκρατορίας, ονομάζονταν ως "Ντετελέρ", που στα τούρκικα σημαίνει τόπος ασκητών, εξού και η ονομασία του χωριού, ως Σκήτη. Σήμερα ακόμα προσφωνούν το χωριό με την παλαιά ονομασία, ως Τετελέρ και όχι ως Ντετελέρ, χάρην ευφωνίας.

Στη Σκήτη μπορείτε να φθάσετε χρησιμοποιώντας το δημόσιο δρόμο, ο οποίος εννώνει την πόλη της Κοζάνης με τη Σιάτιστα ή επιλέγοντας την Εγνατία οδό, όπου υπάρχει κόμβος εξόδου και εισόδου, μεταξύ του κόμβου των Κοίλων και της Σιάτιστας.

Νοτιοδυτικά της Σκήτης, σε απόσταση 5000 μέτρων, υπάρχει μια πηγή, από την οποία υδρεύονται η Σκήτη, η Ξηρολίμνη και τα Αλωνάκια, από το 1932. Πηγάδια και ποτάμια δεν υπάρχουν στο χωριό. Παλαιότερα περνούσε ένας χείμαρος μέσα από το χωριό, του οποίου ανακόπηκε η πορεία με φράγμα που κατασκευάστηκε βόρεια του χωριού.

Είχε κάποτε αξιόλογα Δάση. Κατεστράφησαν όμως από τους χωρικούς, κυρίως στην κατοχή. Σήμερα γίνεται προσπάθεια για αναδάσωση της περιοχής.

Το λιβάδι της Σκήτης είναι το λεγόμενο "παρχάρ" στο οποίο ανεβάζουν οι κτηνοτρόφοι τα κοπάδια τους στις αρχές του Μάρτη και κατεβαίνουν πάλι στο χωριό, κάπου στο Νοέμβριο.

Οι κάτοικοι της Σκήτης, οι οποίοι ασχολούνται με τη γεωργία, καλλιεργούν δημητριακά, κρεμμύδια, πατάτες και καπνά περί τα 600 στρέμματα το χρόνο. Επίσης καλλιεργούνται και τριφύλλια.

Το κλίμα στην ευρύτερη περιοχή, είναι ηπειρωτικό. Επικρατεί πολύ κρύο την περίοδο του χειμώνα, με αρκετές χιονοπτώσεις και πολλές φορές βαθμούς υπό του μηδενός. Το δε καλοκαίρι επικρατεί ζέστη, δίχως υγρασία. ή εναλλαγές των εποχών είναι εμφανείς. Λόγω του ότι το χωριό είναι προσήλιο και προστατευμένο από τους βόριους άνεμους κάνει και το τοπικό κλίμα, ακόμα πιο ωραίο!

Κάτοικοι:
Προπολεμικά, οι κάτοικοι ανέρχονταν περί τους 1300. Σήμερα δε φτάνουν τους 600. Πολλοί από τους κατοίκους μετανάστευσαν στον Ελλαδικό χώρο, κυρίως στη βέροια, Θεσσαλονίκη, αλλά και στο εξωτερικό σε πολλές χώρες, μεταξύ αυτών η Αυστραλία, Γερμανία, ΗΠΑ, Καναδά.
Όλοι, ανεξασρτήτως οι κάτοικοι είναι πρόσφυγες. Οι περισσότεροι ήρθαν με την ανταλλαγή των πληθυσμών (συνθήκη της Λωζάνης). Ελάχιστοι πριν και λιγότεροι μεταξύ 1935-38.
Το 98% είναι Ποντιακής καταγωγής, με καταγωγή από την ευρύτερη περιοχή της Τραπεζούντας, κυρίως από χωριά της Ιστορικής ΜΑΤΣΟΥΚΑΣ. Από τα χωριά Λαραχανή, Γαλίαινα, Χαψίκαιϊ. Επίσης από τα Στάμαν, από την Προύσα και τα περίχωρά της.
Πριν έρθουν οι πρόσφυγες Πόντιοι, στο "Ντετελέρ" κατοικούσαν μόνο Τούρκοι. Με τον ερχομό των Ποντίων, οι οικογένειες αυτές έμειναν μόνο για 2 χρόνια και έπειτα έφυγαν όλες! Το 1932 έγινε αναδιανομή και έτσι οι κάτοικοι είχαν δικές τους καλλιεργήσιμες εκτάσεις.
Στον πόλεμο του 1940, η Σκήτη για την πίστη του Χριστού και την ελευθερία της πατρίδος θυσίασε 3 παιδιά της:
α) Τριανταφυλλίδης Γεώργιος του Στυλιανού (στρατιώτης στο μέτωπο)
β) Ανδρέογλου Αντώνιος του Ιωάννου (στρατιώτης στο μέτωπο)
γ) Γιάνογλου Ιωάννης του Νικολάου (στρατιώτης στο μέτωπο)
Το 1944 έχασε στα Πετρανά 5 παληκάρια τελείως άδικα. Συνωμότες Γερμανοί και Κομμουνιστές, συγκέντρωσαν περίπου 250 άνδρες και τους σκότωσαν. μεταξύ αυτών ήταν και οι 5 από τη Σκήτη:
α) Τρικυλίδη Ευστάθιο του Ιωάννου
β) Διαμαντίδη κψνσταντίνο του Ιωάννου
γ) Δημητριάδη Χρήστο του Γεωργίου
δ) Τριανταφυλλίδη Ιωάννη του Ευσταθίου
ε) Γεωργιάδη Ιωάννη του γεωργίου